-
1 εἰς-οράω
εἰς-οράω (s. ὁράω), ansehen, anschauen; πόλιν καὶ νῆας Il. 8, 52; Tragg.; τοὺς καλούς Xen. Cyr. 5, 1, 15; verehrend auf Jemand sehen, ihn hochachten, ϑεὸν ἃς εἰςορόωσιν Od. 8, 173; ἶσα ϑεῷ 15, 520; vgl. Od. 20, 166 ἦ ἄρ τί σε μᾶλλον εἰςορόωσιν, ἠέ σ' ἀτιμάζουσιν; πρέπει γὰρ ὡς τύραννος εἰςιδεῖν Soph. El. 660; Pind. vrbdt καλὸς εἰςορᾶν, schön anzusehen, von Ansehen, Ol. 8, 19, womit μείζονες εἰςοράασϑαι Od. 10, 396 u. οὐδέ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰςοράασϑαι, es ist dir Nichts anzusehen, 24, 252, zu vergl. So Aesch. φίλοις ἐλεινὸς εἰςορᾶν ἐγώ Prom. 246. Von den Göttern, wie unser »ansehen, dareinschauen«, für »nicht ungestraft lassen«, Soph. O. C. 1533. 1372. – Geistig ansehen, betrachten, φροντίδα Soph. El. 601, u. öfter Tragg., ὅστις πλοῠτον εἰςιδὼν γαμεῖ πονηράν, berücksichtigend, Eur. El. 1097; ἐς τὴν μαντικήν Her. 4, 68. – Oft steht dabei das partic., τοὺς κακοὺς τιμῶντας ϑεούς Soph. Ant. 288; παῖδα στείχοντα Eur. Hipp. 51; Soph. vrbdt εἰςόρα, μὴ τιϑῇς, El. 601; auffallend ὡς ἕρποντος εἰςορᾷς ἐμοῦ Tr. 393. – Das med. in der Bdtg des activ.; Hom., Il. 23, 495 Od. 24, 101; Aesch. Prom. 140; Soph. El. 1048 Tr. 151; sp. D., wie Ap. Rh. 4, 975.
-
2 εἰςοράω
εἰς-οράω, ansehen, anschauen; verehrend auf j-n sehen, ihn hochachten; καλὸς εἰςορᾶν, schön anzusehen, von Ansehen; οὐδέ τί τοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰςοράασϑαι, es ist dir Nichts anzusehen. Von den Göttern: wie unser »ansehen, dareinschauen«, für »nicht ungestraft lassen«. Geistig ansehen, betrachten; πλοῠτον εἰςιδὼν γαμεῖ πονηράν, berücksichtigend -
3 ἐπι-πρέπω
ἐπι-πρέπω, an Etwas hervorstechen, in die Augen fallen, sichtbar sein, οὐδέ τί σοι δούλειον ἐπιπρέπει εἰςοράασϑαι εἶδος καὶ μέγεϑος, nicht Knechtsgestalt zeigt sich an dir, Od. 24, 252; φυᾷ τὸ γενναῖον ἐπιπρέπει ἐκ πατέρων λῆμα Pind. P. 8, 46; οἷόν τοι μέγα εἶδος ἐπιπρέπει Theocr. 25, 38; Sp. in Prosa, z. B. ὁ ὀφϑαλμὸς ἐπιπρέπει τῷ μετώπῳ, nimmt sich gut darauf aus, steht dir gut, Luc. D. Mar. 1, 1; D. Hal. iud. Din. 7. – Bei Xen. Cyr. 7, 5, 83, τῇ εὐδαιμονίᾳ φήσει τις τὴν κακίαν ἐπιπρέπειν, mit der v. l. ἐπιτρέπειν, dazu passen, sich ziemen; vgl. Plut. an seni 19 u. Iac. Philostr. p. 337.